Persoonlijke reacties
Het mooie aan deze blog, zijn de spontane en open reacties van mensen die geraakt zijn door de muziek van Nick Drake. Zo reageerde ook Lowie en Caro op één van de blogposts. Beide beschrijven hun kennismaking met de mystieke Nick Drake.
Lowie
"Ongeveer 1998 vroeg mijn toen 16 jarige zoon: ken jij de muziek van Nick Drake? Hij was daar als een blok voor gevallen. Ik toonde mijn grijs gedraaide LP’s en hij was verrast. Samen eens geluisterd. Inmiddels alles op cd’s weer in mijn bezit. Kocht toen ook een T-shirt met zijn foto, inmiddels versleten. Moet er toch eens over na gaan denken er weer een te kopen. Nog nooit kreeg ik zo veel reacties op een shirt. Zo veel mensen vonden Nick Drake geweldig. Ontroerende documentaire van zijn zusje. Op mijn crematie zal ‘Things behind the sun’ worden gedraaid. Naast muziek van Bob Dylan en Jacques Brel. De teksten van Nick Drake zijn onnavolgbaar, schijnbaar zonder reeële betekenis, maar met een onbegrijpelijke diepgang. Terwijl er ook heel mooie teksten zijn, bijna lieftallig in hun simpelheid. Om terug te komen op het begin, ik was verrast dat mijn jonge zoon zo werd aangesproken door de teksten en muziek van Nick Drake, net zoals mij gebeurde in de vorige eeuw. Nick Drake is tijdloos."
Caro
"Ik studeerde nog maar net toen ik voor het eerst Nick Drake hoorde. Een goede vriend was na de middelbare school aan de Kunstacademie aangenomen. Daar kwam hij in aanraking met de meest geweldige muziek die hij vervolgens met mij deelde (vriendschap ging in die tijd voor mij altijd over muziek). Het album Pink Moon voelde magisch. Zo sfeervol en vriendelijk. Eigenlijk net als die vriend (die ook qua uiterlijk en kledingstijl erg aan Drake deed denken). Wanneer ik nu naar de muziek van Drake luister, denk ik altijd aan die jongen en aan die tijd waarin je zo zoekende bent en waarin muziek een anker kan zijn."
Wil jij ook jouw verhaal delen? Mail dan naar info@youknowiamnotthere.nl.

Ik ben Moon Manes, een schrijver uit de omgeving van beeldend kunstenaar Danielle Lemaire. Tijdens het tot stand komen van de tentoonstelling You Know I Am Not There raakte ik geïntrigeerd door het onderzoek van Danielle naar de Engelse singer-songwriter Nick Drake. Drake was in zijn tijd alleen in kleine kring bekend en geliefd, en overleed in 1974 op 26-jarige leeftijd. Danielle volgde zijn sporen, verdiepte zich in zijn mystieke belevingswereld en zocht contact met kenners en fans. Haar online ontmoetingen met andere ‘Drakeheads’ brengen je dichterbij Drake, maar ook bij de innerlijke wereld van de kunstenaar. Het is alsof we online meer durven, alsof hier een intensiteit heerst die we in ons dagelijks leven uit de weg gaan. De Drakeheads durven dichtbij te komen, maar kunnen ook plotseling weer in het niets verdwijnen. Dit blog gaat over die ontmoetingen én over hoe fans van over de hele wereld nog steeds betekenis geven aan het oeuvre van Nick Drake.
Contact >