Muziek van, over en rond Nick Drake

Het onderzoek van Danielle Lemaire naar Nick Drake begint bij zijn muziek. Zijn liedjes roepen iets bij haar op dat moeilijk in woorden te vatten is. Ze brengen haar naar een voorbije wereld, een wereld in jaren-zestig-kleuren, met glooiende heuvels, groene bossen en Victoriaanse huizen, waar gedichten van William Blake en Shakespeare klinken. Via Nick ontdekt Danielle ook de muziek van andere artiesten, zoals de prachtige, ijle liedjes van zijn moeder Molly Drake, of de nummers van zijn vrienden John en Beverly Martyn. Speciaal voor het blog stelde Danielle een playlist samen met muziek van, over en rond Nick Drake. Bij elk nummer schreef ze een korte notitie.

We zijn benieuwd wat de nummers van Nick Drake bij jou oproepen. Wil je het met ons delen in de reacties?

1. Riverman - Nick Drake
‘Dit is (waarschijnlijk) het eerste lied dat ik hoorde van Nick Drake, waardoor ik meteen verkocht was. Het is heel goed mogelijk dat dit liedje is geïnspireerd op de allegorische roman ‘Siddhartha’ van Hermann Hesse. ‘Riverman’ staat op Nick’s eerste album ‘Five Leaves Left’ (1969). Met prachtige meeslepende orkestarrangementen door Robert Kirby, Nick’s vriend van Cambridge College. Het nummer gaat over een persoon die een persoonlijke vraag heeft over iets dat hem bezighoudt en kwelt. Hij zoekt een alwetende entiteit waar hij alles aan kan vertellen en die hem wijsheid kan geven.’

2. Time has told me - Nick Drake
‘Dit nummer staat ook op Nick’s eerste album ‘Five Leaves Left’ - sowieso mijn favoriete LP van Nick Drake. Een van de tekeningen in de tentoonstelling is naar dit lied vernoemd. In deze tekening is te zien hoe Nick als het ware in de tijd wordt opgeslokt, maar hem toch nog laat zien, voor altijd. Ik speel hier met de woorden van de titel.’

3. Strange Meeting II - Nick Drake
‘Dit is een nummer dat ik vaak gedraaid heb op mijn atelier, terwijl ik de grote tekening ‘Strange Meeting’ maakte. Dit nummer, te vinden op het album ‘Time of no Reply’ (1986), is waarschijnlijk geschreven toen Nick een jaar in Aix-en-Provence verbleef om Frans te studeren, op straat te zingen met vrienden en vrij te zijn. Het is heel goed mogelijk dat hij in die tijd de film ‘L'Année dernière à Marienbad’ (1961) van Alain Resnais in de bioscoop heeft gezien. In deze experimentele film vervagen de lijnen tussen waarheid en fictie. Ergens in een van de vele biografische teksten over Nick wordt beweerd dat de hoofdrolspeelster, Delphine Seyrig, de inspiratie was voor de vrouw die Nick in dit nummer beschrijft. Hij ziet haar opdoemen op het strand tijdens een wandeling. Over de dunne lijn tussen waarheid en fictie heb ik een tekening gemaakt. In deze tekening komen ook de Drakeheads voor, die opdoemen aan de horizon, verbonden aan het verhaal van Nick.’

4. Black Eyed Dog - Nick Drake
‘Dit nummer is een van de laatste nummers die Nick opnam voor zijn dood. Het ontstond vanuit een grote eenzame pijn die intens hoorbaar is in dit lied. De rauwheid grijpt je nog steeds aan als je hier zo’n 50 jaar na dato naar luistert.’

5. Do you ever remember? - Molly Drake
‘Dit nummer is geschreven en gezongen door de moeder van Nick Drake: Molly Drake. Het is lieflijk, puur, beeldschoon en zeer melancholiek. Ze blikt terug op gelukkige tijden en stipt aan waar het fout gaat. Dat was het moment waarop haar zoon afgleed in depressie. Molly Drake was het grote voorbeeld voor Nick en haar authentieke prachtige gedichten en liedjes zijn pas na haar dood boven water gekomen en uitgebracht.’

6. Set me free - Molly Drake
‘Ook Molly Drake kampte met neerslachtigheid, en tegelijk hield ze intens van het leven, de natuur, haar gezin, schoonheid. Haar liefde voor Nick was enorm. De liedjes van Molly hebben een grote authentieke filosofische waarde. Hans van Duijnhoven, een bibliothecaris uit Noord Oost Brabant en fan van Nick en Molly Drake, schrijft op zijn blog over dit nummer: “Iedereen die ‘iets’ heeft met de magie van Nick Drake moet dit gehoord hebben. Zijn moeder heeft zonder enige twijfel een zeer grote invloed op zijn liedjes gehad. Eenzelfde weemoed, gevoel voor teksten en opmerkelijke melodieën. […] Een van de hoogtepunten is het liedje Set Me Free, waarin het gedicht Escape Me Never is opgenomen. Bevrijd me & Ontsnap me nooit. Een track die een hoog begrafenis-lied-gehalte heeft. Zeker als het om iemand gaat die vrijwillig deze aarde heeft verlaten. Iemand die ontsnapt aan verdriet, maar er tegelijk een ander mee opzadelt.’

7. How Wild The Wind Blows - The Unthanks
‘Dit is mijn lievelingslied van Molly Drake. Toen ik voor mijn eerste Nick Drake-project naar Engeland ging, zette ik mijn email autoreply op ‘out of office’. Bij de afwezigheidsboodschap kregen de berichtstuurders de songtekst en een link naar dit nummer. The Unthanks zijn de beste vertolkers van het oeuvre van Molly Drake. Zij doen dat zo goed en waarachtig dat ze van the Nick Drake Estate toestemming hebben gekregen om haar muziek te vertolken en voor hun videoclips zeldzame full colour familiefilmpjes van de Drakes te gebruiken.’

8. ‘Drake’ - Beth Gibbons
‘Ik vond een aanwijzing naar een prachtig album van Beth Gibbons en Rustin Man tussen de vele berichten op de Drakeheads pagina: ‘Out of Season’ (2002). Het is uitgekomen op het label Island (dat ook al Nicks werk uitbracht) en opgenomen in de beroemde Abbey Road Studios in Londen.’

9. Who knows where the time goes? - Fairport Convention
‘Ashley Hutchings van Fairport Convention heeft Nick Drake ontdekt. Later speelden diverse leden van de band mee op Nicks eerste album. Joe Boyd was producer van zowel Nick Drake als Fairpoirt Convention. Nicks eerste album ‘Five Leaves Left’ werd opgenomen in de resterende opnametijd van het album ‘Half Bricking’ van Fairport Convention. Het nummer ‘Who knows where the time goes’, gezongen door Sandy Danny, is een klassieker. Ik draai het vaak, het is universeel en in alle tijden actueel.’

10. Solid Air - John Martyn
‘Een van Nick Drakes beste vrienden uit zijn tijd in Londen, John Martyn, schreef dit nummer voor en over Nick. John Martyn gaf hoog op over zijn vriend en nam het ook altijd voor hem op, omdat hij vond dat Nicks werk de erkenning moest krijgen die het verdiende.
Hoewel ikzelf geen fan ben van John Martyn en ook geen platen van hem heb, was hij een belangrijke sleutelfiguur in het leven en werk van Nick en hoort hij bij dit verhaal. Een van mijn tekeningen in de tentoonstelling is op het nummer ‘Solid Air’ gebaseerd.’

11. Reckless Jane - Beverly Martyn
‘Beverly Martyn - destijds de vriendin van John Martyn - bij wie Nick zich thuis voelde, heeft op een bepaald moment samen met Nick liedjes gemaakt. Beverly Martyn is een tijdje van het toneel verdwenen, maar is onlangs teruggekomen met een nieuw album. Daarop staat dit nummer, wat heel herkenbaar geschreven moet zijn door Nick Drake. Echter, op het album ontbreken alle credits voor hem. De arrangementen van het nummer zijn prachtig, maar de aangetaste stem van Martyn klinkt vreselijk als je de zachte stem van Nick gewend bent. Marianne Faithfull-liefhebbers vinden haar stem vast wel mooi.’

12. Val Stöecklein - Album Grey Life (1968)
‘Dit album kreeg ik van mijn platenverzamelende man. Het was een openbaring; Val Stöecklein was ook zo’n einzelgänger, die in depressieve/psychisch aangedane staat liedjes schreef in de psychedelische omgeving. De liedjes op deze LP zijn zeer treurig en eenzaam. Hij stierf ook een jonge dood en was op dat moment erg ongelukkig. Deze figuur had zomaar ook een onderwerp voor mijn werk kunnen zijn, al was Val wat minder bekend. Zijn muziek is te obscuur voor Spotify, maar wel te vinden op YouTube.’